Het paasweekend begon goed dit jaar met de viering van ons jubileum in Pakhuis de Zwijger. Met een volle zaal en een divers publiek: van Het Actiefonds vrijwilligers en donateurs tot (oud) bestuursleden en staf, van doorgewinterde activisten tot ‘huiskameractivisten’, van geïnteresseerde politici tot mensen die voor het eerst kennis maakte met het activisme en Het Actiefonds.
Bestuursvoorzitter Ifor Schrauwen beet het spits af met een dankwoord aan al onze trouwe donateurs, medewerkers en vrijwilligers door alle jaren heen. Bovendien had hij de eer om onze nieuwe naam, website en huisstijl te onthullen (mooi hè?). Het stokje werd doorgegeven aan de moderator van de avond en tevens oud-bestuurslid, Rosalie Smit. Met verve leidde zij de discussie in goede banen. Want op de onderwerpen hoe directe actie te voeren, het gebruik van wel of geen geweld (lees: zelfverdediging) en de mogelijkheden en beperkingen van samenwerking met verschillende burgerorganisaties, kwamen veel discussiepunten naar boven.
Eva Rovers, kunsthistoricus en schrijfster van verschillende boeken over activisme, gaf een korte lezing over het belang van activisme in de 21e eeuw. Zij blikte terug op verschillende acties uit het verleden. Directe acties die verandering in gang hebben gezet. In plaats van deze directe acties te zien als een op zichzelf staande gebeurtenis, legde Rovers uit dat aan directe actie een enorme organisatie en planning aan te pas komt. Hierbij noemde ze bijvoorbeeld de Amerikaanse burgeractivisten Rosa Parker en Martin Luther King.
Vervolgens werd met Peter Polder van Stroomversnellers verder nagedacht over effectief actievoeren. Via een mini-workshop over het mobiliseren van een beweging, het inhoudelijk koers zetten, en campagnestrategie maken. Uiteindelijk zijn directe acties niet alleen manifestaties op straat, maar meer nog is het een middel om actiepunten op de politieke agenda of in de media te krijgen. Peter gaf tips aan (toekomstige) activisten in de zaal, maar er werd ook een interessante discussie gestart met een kritisch oog op de middelen die beschikbaar zijn voor activisten en de mate waarop deze (financiële) middelen vaak minder bereikbaar zijn voor de gemarginaliseerde groep activisten/burgers.
Daarna was het tijd voor het panelgesprek met So Roustayar, Kees Stad, Teresa Borasino en Ivo Verburg. Er werd gesproken over de samenhang met de manier waarop in de actiewereld de groepen zijn versplinterd. Anders dan vroeger, of valt dit wel mee? Herinneringen van de doorgewinterde activist Kees Stad waren interessante en vermakelijke anekdotes. Hij sprak over de tijd dat hij van Twello naar Amsterdam verhuisde en zijn weg vond in het activisme, de krakerswereld en zijn eerste gevangeniservaring. Ook moderator Rosalie kon zich nog goed haar eerste ervaring met het geweldsmonopolie van de Nederlandse staat herinneren.
De performance van Fossil Free Culture in het van Gogh Museum – mede-georganiseerd door panellid Teresa Borasino – werd aangehaald als een mooi voorbeeld van hoe kunst en directe actie goed in elkaar doorvloeien en veel media-aandacht kunnen genereren. Maar werd zich ook afgevraagd of de media aandacht, niet vooral is gekomen door de arrestatie van de politie die volgde op de actie. De media speelt een rol in het ‘framen’ van linkse activisten in de gewelddadige hoek, zo bleek ook weer uit de protesten van afgelopen maand in Amsterdam (lees meer hier). Media schrijven vaak over demonstraties met de verwachting dat het ‘uit de hand zal lopen’, wat voorbij gaat aan de boodschap van de demonstratie. Een frustratie voor veel aanwezigen in de zaal.
Is het mogelijk om een paraplu te vormen met verschillende burgerorganisaties? Daarvoor moeten we in ieder geval interne problemen (witheid van bepaalde groepen zoals de milieubeweging, toegang tot financiële middelen, geïnstitutionaliseerd racisme – ook in de actiewereld) openlijk gaan bespreken en aan gaan werken. Afgelopen vrijdag was daarvoor een mooi begin. Niet ieders agenda hoeft overeen te komen, maar krachten kunnen worden gebundeld en samenwerking kunnen worden aangegaan voor onderwerpen waar organisaties solidair mee zijn. Zo merkten de activisten die het referendum tegen de Sleepwet voor elkaar kregen op dat zij later in het proces veel hebben gehad aan de steun van andere organisaties zoals Milieudefensie.
Na het programma stonden CODE ROOD, 8 maart comité, We Are Here, Comité 21 maart en Ongehoord met informatiestandjes in de foyer. De bezoekers bleven nog lang hangen en we vingen hier en daar al plannen voor nieuwe samenwerkingen op. Genoeg ‘Food for Thought’ en ideeën om verder op te broeden. Feit is dat directe actie terug is van nooit weggeweest, dat liet deze avond maar weer zien.
Op naar de volgende zeggen wij, zien we jou daar ook (weer)?
Help Het Actiefonds met 10 euro per maand en steun daarmee acties wereldwijd.
doneer nu